Waar gaat het boek ‘Ik vergeet je niet’ over?
Maddy heeft altijd in de schaduw van haar zus Elisa gestaan. Elisa was overal goed in en werd op handen gedragen door hun ouders. Zij wel. Maar Elisa is er al veertien jaar niet meer. Op een dag loopt Maddy op een terras in de stad Frenkie tegen het lijf, het ex-vriendje van haar zus. Zij herkent hem meteen, hij haar niet. Ze weet weinig van hem, maar één ding is zeker: Frenkie is foute boel. Want wat is er destijds tussen hem en Elisa gebeurd? Is hij wel te vertrouwen? En waarom staat hij daar zo ongelooflijk sexy te doen, zodat ze daar niet meer helder over na kan denken?
Ik houd over het algemeen niet zo van chicklits. Je ziet vaak van mijlenver aankomen hoe het boek gaat eindigen en dat leest wat mij betreft niet fijn. Tel daar de simpele en vaak romantische schrijfstijl bij op en je weet dat dit boek niet geschikt is voor mij.
Toch wilde ik Ik vergeet je niet een kans geven, omdat de recensies zo lovend waren. En ik snap nu absoluut waarom. Wat las deze chicklit heerlijk weg! De achterflap doet anders vermoeden, maar er zat zeker veel diepgang in het verhaal doordat thema’s als de dood en familie erin verwerkt waren.
En hoe het boek ging eindigen? Ik had geen flauw idee. De hoofdpersonen, de setting, maar vooral de diepgang en de achterliggende gedachte: het boek heeft me echt positief verrast.
“*On a dark desert highway, cool wind in my hair, warm smell of colitas, rising up through the air…* begint hij te zingen. Als in trance kijk ik toe. Zijn stem voert me mee. Weg van dit leven waarin de druk zo hoog is en er zoveel misgaat.”
En als je The Eagles in een verhaal weet te verwerken, dan zit je bij mij sowieso goed. Ik houd van deze referentie.
Het zit heel sterk in elkaar doordat je Maddy en Elisa afwisselend volgt in hun leven. Daardoor leef je met beide zusjes, die allebei ontzettend verschillend zijn, enorm mee. Het is zo triest dat twee zusjes worstelen met dezelfde issues binnen een gezin. Door niet te communiceren met elkaar, kunnen er zulke heftige dingen gebeuren. Gillian King weet dit heel mooi neer te zetten.
Daarnaast is het einde erg mooi en laat het je beseffen dat je altijd moet blijven praten over je gevoelens, hoe moeilijk dat soms ook is.
Conclusie
Ik vergeet je niet is een heerlijke feelgood roman voor in de zomer! Het leest lekker weg door de verschillende thema’s en het heeft mij doen beseffen dat ik dit genre af en toe toch een kans moet geven.
