Waar gaat ‘Cujo’ over?
Het rustige Castle Rock is de woonplaats van de familie Camber en hun hond Cujo, een reusachtige sint-bernard en de beste vriend die de tienjarige Brett Camber ooit heeft gehad. Maar hierin komt op ingrijpende wijze verandering als Cujo in een grot een beet oploopt van een vleermuis, een ernstig zieke vleermuis…
Wat moest ik wennen aan dit boek! Het kwam heel traag op gang, zonder hoofdstukken en met heel veel hoofdpersonen. Tel daar de gedachten van de hond Cujo bij op en je hebt een heel vreemd boek in handen.
Vooral het ontbreken van de hoofdstukken vond ik een dingetje. Op vakantie is dat erg vervelend, omdat je soms even wilt stoppen bij een hoofdstuk om een cocktail te drinken of om te praten. Dat werd nu heel lastig. De vele hoofdpersonen werkten daar ook niet echt bij mee. In het begin vond ik het boek dus gewoon moeilijk te volgen.
Maar hoe meer ik in het verhaal kwam, hoe beter het werd. Een hond met hondsdolheid: het is zo gruwelijk en eng, dat het toch wel heel intens en goed werd. Hoe ging dit aflopen?
Het leest als een script (zoals je van Stephen King gewend bent). Je denkt er eigenlijk niet over na, maar wat zou een hond kunnen aanrichten in een dorp? King weet dit zo gruwelijk neer te zetten, dat ik na dit boek toch een kleine omweg nam als ik een hond tegenkwam.
Het einde is dan ook steengoed en zelfs een beetje verdrietig…
Favoriete quote
“De hond keek grijnzend naar binnen. Hij grijnsde tegen haar; Cujo was zijn naam en zijn beet was dodelijk.”
Pagina’s
Hoofdpersonen
Er zitten nogal wat personen in dit boek en je volgt ze allemaal totdat ze in aanraking komen met Cujo. Ik vond de passages met Donna en Tad in de auto de meest beangstigende verhaallijn. Het was de reden dat ik tot het einde met grote angstige ogen verder las…
Genre
Thema’s: familie en hondsdolheid.
Conclusie
Door het trage begin en het ontbreken van hoofdstukken krijgt dit boek niet zo’n hoog cijfer. Maar het einde maakt echt alles goed. Cujo is een spannende thriller en vooral heerlijk om te lezen op vakantie. Het wordt daarna alleen wel lastig om langs een hond te lopen zonder te denken aan dit boek…
Reacties
Jammer dat het zo traag op gang kwam. Ik lees nu ‘Later’ en die begint ook wel een beetje langzaam. Vraag me echt af waar het heen gaat, haha!