MINI-REVIEW: Roxane van Iperen – Dat beloof ik

Waar gaat ‘Dat beloof ik’ over?

De twaalfjarige M. groeit op in twee werelden. Thuis is er chaos en geweld, op school past ze zich geruisloos aan. Haar ouders zijn continu op de vlucht – voor de buitenwereld, elkaar, hun eigen demonen – en sleuren M. mee, van dorp naar dorp, van school naar school. Ze zoekt haar heil in de natuur en bij andere buitenstaanders. Maar nergens krijgt ze de kans om wortel te schieten, of belangrijker nog: om met iemand een gedeeld verleden op te bouwen. Voor iedereen is ze slechts een voorbijganger. En als er niemand getuige is van je leven, besta je dan wel?

Dat beloof ik is een intens boek over mishandeling, verwaarlozing, pesten en eenzaamheid. Een kind dat niet gezien wordt: niet door haar ouders en familie, zonder vrienden en volwassenen die wegkijken. Nooit woont ze ergens lang en kan ze een verleden opbouwen. Het is zo verdrietig om te lezen.

Ze zag niemand en sprak niemand, begon zich af te vragen of ze zelf nog wel bestond. Wie wist er van haar bestaan?

Je leest alles vanuit het kind, waardoor je geen idee hebt waarom de ouders zo zijn (geworden) en wat ze voor het kind voelen. Wat ik heel heftig vond was dat ze M. heet. Daardoor voelde ze ook echt een beetje afstandelijk, terwijl het boek om haar draait. Zo dichtbij en toch ook zo ver weg. Precies hoe zij zich voelt in het boek. Heel schrijnend om als lezer ook het gevoel te hebben dat je wegkijkt. Ik vond dit geniaal neergezet door Roxane van Iperen.

En thuis, was dat de plek waar je familie woonde, of waar je bed stond?

Pff het is dus een heftige roman, waar ik echt even van moet bijkomen. Het is niet een ‘leuk’ boek dat je even in de zon leest. Hier moet je even de tijd voor nemen. De mooie zinnen in je opnemen en vooral heel veel liefde geven aan M., want wat zou ik haar graag een knuffel geven.

Een muzikaal tintje

Je kunt me niet blijer maken door muziek te verwerken in een boek. Zo beschrijft Roxane van Iperen een nummer van The Stranglers door een vader met veel enthousiasme over een nummer te laten praten: “drie driekwartsmaten en dan een vierkwartsmaat. Geniaal!” Vervolgens herhaalt ze een paar zinnen uit het nummer en je snapt: ik MOET dit nummer opzoeken. Golden Brown is inmiddels toegevoegd aan mijn afspeellijst. Waarbij ik altijd zal denken aan M. achterin de auto. Alleen daarom is dit boek wat mij betreft al een aanrader.

Ik was al een beetje fan van haar, maar Roxane van Iperen behoort nu toch echt tot mijn favoriete schrijfsters. Ik kan niet wachten om te beginnen met ’t Hooge Nest!

Favoriete quote

Dat is de grootste misvatting van de mens: dat het iemand iets interesseert wat je met je leven doet. Zoals jij de hele dag met jezelf bezig bent, is een ander dat ook, dus iedereen zit in elkaars blinde hoek.

Conclusie

Dat beloof ik is een intens boek over mishandeling, verwaarlozing, pesten en eenzaamheid. Dit is misschien niet een ‘leuk’ boek voor op het strand. Hier moet je even de tijd voor nemen. En dan zul je hoofdpersoon M. niet snel vergeten (net zoals haar muzieksmaak). Aanrader!