Waar gaat het boek ‘Zo God het wil’ over?
De dertienjarige Cristiano Zena woont bij zijn vader Rino, een drinkende, werkloze, hardvochtige man, het soort dat je niet graag in het donker op straat tegenkomt. Maar Rino houdt van Cristiano en heeft zich vol overgave op zijn zoon gericht: vol tederheid en oprechtheid onderwijst hij hem in geweld en mishandeling. Terwijl Rino samen met zijn vrienden Quattro Formaggi en Danilo het plan heeft opgevat een pinautomaat op te blazen, kruisen hun wegen zich met die van Fabiana, het meisje op wie Cristiano heimelijk verliefd is, en haar vriendin Mariana. Wanneer het moment van de overval eraan komt, slaat de nacht om in een hallucinerende aaneenschakeling van rampen: een storm, een verkrachting, een dode. De redding moet komen van de meest onschuldige van allemaal: Cristiano.
Het lijkt wel een film. Dat is wat ik dacht toen ik het boek Zo God het wil van Niccolò Ammaniti las. De vreemde personages, de bijzondere losse situaties die uiteindelijk allemaal samenkomen. Het is net een script. En dat leest dus als een trein.
“Een hand omklemde zijn keel. ‘Wakker worden! Je weet toch dat je maar één oog dicht mag hebben als je slaapt? Ze grijpen je altijd in je slaap.'”
Misschien zijn de gebeurtenissen wel iets te toevallig allemaal, maar dat vind ik voor dit boek even geen probleem. Want daardoor leest het alleen maar fijner en heb je het boek zo uit. Het leest als een film en een film is ook niet altijd realistisch. Je vergeeft Ammaniti dus onmiddellijk.
Het einde vond ik eigenlijk het enige minpunt. Als lezer heb je het gevoel dat Ammaniti naar een hoogtepunt toewerkt. Maar uiteindelijk komt dat hoogtepunt er niet echt. Het blijft zelfs behoorlijk open en dat voelt niet heel bevredigend.
Conclusie
Een heerlijk boek met een indrukwekkende verhaallijn en hoofdpersonen, maar het einde viel wat mij betreft een beetje tegen. Daarom geef ik dit boek net geen 4 sterren.
