Waar gaat ‘Nieuweling’ over?
Simone woont in een donker dorp diep in de bergen, dat al decennia geen nieuwe inwoners meer kent. Want wie wil er wonen op een plek waar de zon haast nooit schijnt? Na het overlijden van haar vader slijt Simone haar dagen met lezen en drinken. Ze leeft volgens een vaste structuur om de verveling maar niet op de hielen te zitten. Maar dan is daar ineens Eveline. Stralende, vrolijke Eveline, die onderzoek komt doen naar planten in de schaduwrijke omgeving. Met haar levenslust schudt ze het ingedutte dorp wakker en laat ze Simone de schoonheid van het dal weer zien. Als jongste bewoners trekken de twee zich aan elkaar op en groeien steeds dichter naar elkaar toe. Maar langzaamaan ontstaan er ook scheurtjes in hun vriendschap. Hoe goed kent Simone haar eigenlijk? Spreekt Eveline wel de waarheid, of schuilt er meer achter haar komst?
Nieuweling was voor mij even wennen. Ik snapte niet helemaal waar dit verhaal naartoe ging. De traagheid, de beschrijvingen waar Eveline de hemel in werd geprezen: ik snapte gewoon niet zo goed wat de strekking van dit boek was. En laten we het afgelegen dorp in de Alpen niet vergeten, waar de zon haast nooit schijnt.
“Lezen gaf me controle, rust, een reden om door te gaan”
Simone
Ik legde het boek dus net iets te vaak weg. Tot ik bij het einde belandde. Wauw dat einde! Alsof alle puzzelstukjes op z’n plek vielen. Het liefst zou ik direct weer beginnen aan dit boek om deze roman met de kennis van nu te lezen.
Ik ben dus blij dat ik ‘m niet heb weggelegd. Ik heb namelijk genoten van de prachtige zinnen over de natuur, het dorp en zelfs van de zwaarmoedige gedachten van Simone.
“Ik heb me meermaals verwonderd over die haast wanhopige wil er te zijn, dat vurige verlangen te leven. Ik vond er namelijk niet zoveel aan”
Aan het einde snapte ik dus ook waarom het zo traag omschreven werd. Het is alleen jammer dat ik dat niet eerder besefte. Dit kan natuurlijk door mijn eigen stemming komen. Ik had wat lange werkdagen, veel (leuke!) uitjes en las dit boek dus tussen de activiteiten door. Ik was moe en niet echt in de stemming voor een traag boek.
Mijn tip is dan ook om Nieuweling op een rustig moment te lezen, zodat je kunt genieten van de traagheid en de mooie omschrijvingen van de omgeving.
Favoriete quote
“Zin, dacht ik. Zin waarin? Er is hier niets behalve grijze mensen, oude verhalen en vastgeroeste gewoontes. Er is helemaal niets om zin in te hebben”
Pagina’s
Hoofdpersonen
Genre
Conclusie
Nieuweling is een traag en soms zelfs somber boek. En daar moet je van houden. Maar zelfs als je normaal gesproken van snelheid en spanning houdt, zou ik dit boek toch een kans geven. Want het einde maakt het echt de moeite waard!
Titel: Nieuweling • Auteur: Marion Bruinenberg • Uitgever: Podium • Genre: Roman • Pagina’s: 350 • Sterren:
