Waar gaat ‘Stenen eten’ over?
Het dorp van de 17-jarige Ben wordt opgeschrikt door een reeks zelfmoorden onder de jongeren. Drie jaar eerder maakte zijn oudere zus een einde aan haar leven. De zelfmoorden blazen het smeulende verdriet van Ben opnieuw aan en zetten hem in het middelpunt van een mysterie waarmee hij niets te maken wil hebben. Tijdens een hittegolf die de dorpsgenoten van binnenuit droogkookt, wordt Ben gedwongen om zijn gevoelens van schuld en schaamte omtrent de dood van zijn zus onder ogen te zien.
Wauw, wat een indrukwekkende roman. Ik wist niet zo goed wat ik van Stenen eten kon verwachten, maar vanaf bladzijde 1 zat ik er helemaal in. Wat een rauw, emotioneel en heftig boek.
Het is een heel toegankelijk en makkelijk verhaal, terwijl er veel zware en emotionele thema’s verwerkt zijn. Denk aan rouw, zelfmoord en angst. Maar Ben is ook gewoon een puber die bezig is met zijn eindexamens, verliefd wordt en vrienden heeft. Deze combinatie werkte ontzettend goed.
“Maar ik geloof dat het belangrijk is om, wanneer ellende zich aandient, de ergste dingen te denken die je daarover denken kunt”
De warmte tijdens de hittegolf vond ik ook een mooie toevoeging: hoe beklemmend het leven kan zijn, net als de warmte tijdens een hittegolf.
Daarnaast vond ik de titel enorm goed bedacht. Ik snapte totaal niet waarom deze titel was gekozen, tot ik bij het einde belandde. Ik zal niks verklappen, maar mooi is het zeker.
Favoriete quote
“Ik kreeg niet uitgelegd dat ik niet zat te wachten op hun verdriet. Dat het al verrot genoeg was zonder dat mensen me bleven vertellen hoe erg ze Kim misten.”
Pagina’s
Hoofdpersonen
Genre
Conclusie
Stenen eten is een prachtig debuut met heftige thema’s. Toch is het een heel toegankelijk en makkelijk boek, waardoor het als lezer interessant blijft om verder te lezen. Aanrader!
Titel: Stenen eten
Auteur: Koen Caris
Uitgever: Atlas Contact
Pagina’s: 256
Sterren:
