MINI-REVIEW: Leon de Winter – Stad van de honden

Waar gaat ‘Stad van de honden’ over?

Hersenchirurg Jaap Hollander is gepensioneerd, gescheiden, en sinds de verdwijning van zijn dochter een dolende vader. Tien jaar na haar verdwijning in de woestijn van Israël krijgt hij het verzoek om een onmogelijke hersenoperatie te leiden. De kans van slagen is eigenlijk nul. Maar er hangt veel van af, misschien zelfs een spoor naar zijn dochter. Een wonderlijke keten van gebeurtenissen brengt hem in contact met Ibrahim, een hond van het kanaänras, wat Jaaps leven zal veranderen.

Stad van de honden zit goed in elkaar en is fijn om te lezen. Tot driekwart van het boek was ik eigenlijk heel erg enthousiast. Jaap Hollander is gepensioneerd en gescheiden. Zijn kennis als hersenchirurg, de vermissing van zijn dochter en zijn eigen gezondheid: in een korte roman van 208 pagina’s is het knap dat deze onderwerpen allemaal goed uitgewerkt zijn zonder dat het afgeraffeld is.

Waarom geef ik dit boek dan toch ‘maar’ 3 sterren? Dat is heel simpel: het einde. Ik heb zoveel vragen. Leon de Winter besluit om 6 oktober 2023 aan het einde toe te voegen. Jaap Hollander gaat op deze dag naar een festival. Dit komt voor mij totaal uit de lucht vallen en liet me in verwarring achter. Waarom moet de aanval op Israël nog even snel worden meegenomen in dit boek? Want zo voelde het voor mij. Het past wat mij betreft niet bij het verhaal.

En dat is jammer. Het boek zit zeker goed in elkaar, maar wat mij betreft had het einde er anders uit mogen zien.

Favoriete quote

Hij was waanzinnig aan het worden want hij herinnerde zich dat hij dat bord met stukjes brood en kaas en melk had gevuld terwijl hij een gesprek met een hond had gevoerd

Conclusie

Stad van de honden zit goed in elkaar en is fijn om te lezen. Tot driekwart van het boek was ik eigenlijk heel erg enthousiast. Maar wat mij betreft had het einde er anders uit mogen zien.