Waar gaat ‘Collega’s en andere ongemakken’ over?
Niets menselijker dan de mens op de werkvloer. Bazen dekken zich in met onbegrijpelijke taal, charismatische salesmanagers verkopen kletskoek per kilo, een narcistische collega die jouw idee pikte krijgt de promotie waar jij op zat te wachten. En jij? Jij wilt gewoon leren van kritiek. Totdat je het krijgt. Met veel kennis van zaken en met scherpe observaties laat Roos Vonk onze psychologische valkuilen op de werkvloer zien.
Waarschijnlijk ken je wel een collega die roddelt, het altijd druk heeft (met het checken van Facebook) of de hele dag aan het praten is over niks. Maar natuurlijk ben jij dat allemaal niet. Feedback krijgen is totaal geen probleem, toch? Roos Vonk legt in dit boek uit dat iedereen zijn zwakke punten heeft. Ook jij. Alleen weet je vaak zelf niet dat je deze minderheden hebt. Oei, dat doet pijn!
Ik heb dit boek met plezier gelezen. Het is een laagdrempelig boek over hoe collega’s met elkaar omgaan. Het zijn korte hoofdstukjes met 10 thema’s. Deze thema’s kunnen door elkaar heen gelezen worden zodat je lukraak een hoofdstuk kunt openslaan in de trein. Erg handig! Ik als ouderwetse lezer las natuurlijk trouw van voor naar achteren. 😉
Het boek is herkenbaar en je komt dan ook veel over jezelf (en je collega’s) te weten. Het is met humor geschreven waardoor het lekker wegleest. Maar daardoor blijft het wel een luchtig boek.
Conclusie
Roos Vonk gaat niet al te diep in op de psychologische kant. Als je echt wat over jezelf wilt leren moet je waarschijnlijk de bronnenlijst achterin het boek erbij pakken om dieper op een onderwerp in te gaan. Maar goed, dat heb ik allemaal niet nodig, want ik ben de perfecte collega zonder zwakheden. Had ik al gezegd dat ik dit boek voor mijn verjaardag van mijn collega’s gekregen heb? Dit voelt totaal niet als een hint…
Wat een grappig boek! Ik had er eerlijk gezegd nog helemaal niet van gehoord, maar het lijkt me wel interessant om te lezen. Ook al heb ik geen collega’s, het lijkt me toch grappig om te lezen.
Vooral de laatste twee zinnen, haha!
Lijkt me vooral leuk om er collega’s in te herkennen (en misschien wel jezelf, aiiii confronterend inderdaad! :))