Waar gaat ‘Zolang er leven is’ over?
Van tijd tot tijd valt het Hendrik Groen zwaar om de moed erin te houden. Gelukkig heeft hij de pen weer opgepakt in zijn tweede dagboek ‘Zolang er leven is’. Met zijn kenmerkende en charmante humor neemt hij de medebewoners, de directie, zijn vrienden en de ouderdom in het algemeen op de korrel, waarbij hij zichzelf zeker niet spaart. Samen met zijn vriend Evert en de andere leden van de Oud-maar-niet-dood-club probeert hij zijn laatste levensjaren in een verzorgingshuis in Amsterdam-Noord zo aangenaam mogelijk te maken.
Dat heb ik niet vaak: dat ik het tweede deel nog beter beoordeel dan het eerste boek. Vaak valt een vervolg toch een beetje tegen. Je hebt hogere verwachtingen en je kent de hoofdpersonen al. Zeker na het boek Pogingen iets van het leven te maken waarbij de verwachtingen voor elke lezer in Nederland hoger liggen.
Maar gelukkig maak ik uitzonderingen en was dit bij het tweede boek van Hendrik Groen absoluut niet het geval. Wat heb ik weer gelachen om Hendrik en Evert. Het verhaal heeft dezelfde humor, dezelfde leuke woordgrapjes en korte verslagen over het leven van Hendrik en zijn vrienden. En toch is het niet hetzelfde als zijn eerste dagboek en leest het als een trein (met een droevig einde). Knap gedaan!
Ik heb vaak met een glimlach in de trein gezeten door de grappige opmerkingen van Evert (een beetje ingetogen dus, je gaat niet in de trein uitgebreid zitten lachen. Dat is toch een beetje raar). Wat een fantastische man met zijn grote wijnvoorraad en zijn gemene opmerkingen naar andere bewoners. Dit komt in het tweede boek ook veel meer naar voren. Hij zegt wat hij denkt en dat kunnen sommige ouderen totaal niet aan.
Daarnaast beschrijft Hendrik een aantal nieuwsberichten die belangrijk voor hem waren in het afgelopen jaar. Hij heeft het bijvoorbeeld over de vluchtelingen in Amsterdam en wat zijn medebewoners daarvan vinden. Maar ook de aanslagen in Parijs zijn erin verwerkt. Gebeurtenissen die beschreven worden door de ogen van een oudere man en zijn medebewoners. Vooral de uitspraken van de oudjes om hem heen maakte het extra beeldend. Je zag de verzuurde gezichten er zo bij!
Conclusie
Een nóg beter boek dan het eerste dagboek van Hendrik Groen. Ik raad het iedereen aan om deze boeken te lezen. Voor een beetje humor, ontspanning en misschien een klein traantje.
PS: In het boek zegt Hendrik Groen dat hij nog wel een roman wil schrijven. Nou Hendrik (mag ik Hendrik zeggen?), ik wacht met smart af!
Het eerste deel heb ik nog niet gelezen, ook al zijn de meeste reviews lovend, iets houdt me tegen. Nu ik lees dat deel 2 nog beter is, moet ik er toch maar echt over nagaan denken.
Ik heb het eerste deel gelezen en vond het een heerlijk boek! Ik ben een beetje bang dat deel 2 gaat voelen als “meer van hetzelfde”, maar ik ga binnenkort maar eens kijken of dat inderdaad zo is 🙂
Ik ben het helemaal met je eens. Het tweede boek is nog leuker! Wat een heerlijk boek om te lezen, echt een aanrader!
Ik vond ze ook geweldig. http://www.triltaal.nl/2016/03/13/zolang-er-leven-is-margje/