Waar gaat het boek ‘Utregse toestanden’ over?
FC Utrecht: mooie club, roemrucht verleden. In 2007 bereikte de zogeheten Phanos-affaire zijn dieptepunt. Hoofdsponsor Phanos had grote plannen met de club: nieuw stadion langs de A2, verdubbelde begroting, en appartementen op de plek van de huidige Galgenwaard. Een deel van de fanatieke aanhang zag het wel zitten, maar de gemeente oordeelde: té ambitieus. Met name de Raad van Commissarissen moest het vervolgens ontgelden. Er volgde een heuse machtsstrijd: rechtszaak, bedreigingen, een ad interim voorzitter voor vier dagen, nachtelijk overleg op het stadhuis, de chaos was compleet. Journalist Rob van Scheers reconstrueert de toestanden nauwgezet, op basis van interviews met betrokkenen en grondig archiefonderzoek.
“We staan bekend als branieachtige jongensclub, maar wist je dat bij FC Utrecht de meeste vrouwen op de tribune zitten van de eredivisie?”
Zo bijzonder ben ik dus niet, dat wordt maar weer duidelijk in dit boek. Al moet ik eerlijk bekennen dat ik de afgelopen jaren niet meer zo vaak op de tribune heb gezeten. FC Utrecht zit voor altijd mijn hart, maar ik hoef niet meer elke week klaar te zitten. Misschien heeft dat, zoals Rob van Scheers zelf ook zegt, met ouder worden te maken: “Voetbal blijft leuk, maar dan eerder als bron van mooie verhalen.”
Maar die mooie verhalen komen niet echt aan bod in het boek Utregse toestanden. Als je FC Utrecht een beetje volgt, heb je deze ellende waarschijnlijk niet echt meegekregen. Of in ieder geval niet zo intens als in dit boek wordt beschreven. Dit is namelijk een boek vol roddels, achtergronden en voor mij nieuwe weetjes over de FC.
“Doorgaans beleef ik het voetbal vanaf de tribune, en dan dringen die nu geschetste Utregse toestanden nauwelijks tot je door. Een enkele vuurwerkbom daargelaten.”
Het is een makkelijk te volgen boek vol met verhalen uit de bestuurlijke sfeer. Van Phanos tot Frans van Seumeren: niemand wordt gespaard. En dat leest als een trein.
“Prima keuze, die Frans is gespecialiseerd in zinkende schepen, dan zit je bij FC Utrecht goed.”
Ik moet eerlijk bekennen dat de meeste verhalen voor mijn tijd waren. Maar zelfs ik voelde op een zeker moment nostalgie (of ik begin gewoon oud te worden. De 30 is tenslotte gepasseerd). Zo stond er een foto in van een jonge Rick Kruys (waar ik groot fan van was) en is persvoorlichter Harry van Dam aan het woord (waar ik ooit nog les van heb gehad). Hoe leuk is dat?
Conclusie
Kortom, een boek dat voor iedere FC Utrechter leuk is om te lezen (of te krijgen!). Het is een makkelijk te volgen boek vol met verhalen uit de bestuurlijke sfeer. Dus het kan ook interessant zijn als je in Utrecht woont, maar niet zo’n voetbalfan bent. 😉
