Waar gaat ‘De zon en haar bloemen’ over?
Een verzameling gedichten over groei en helen, over waar je vandaan komt en over een thuis vinden in jezelf. Verdeeld in vijf hoofdstukken en geïllustreerd door Rupi Kaur zelf, neemt dit boek je mee op een prachtige reis van verwelken, vergaan, wortelen, ontkiemen en bloeien. Een viering van de liefde in al haar vormen.
Na haar eerste dichtbundel Melk en honing was ik verkocht: wat zijn dit soort bundels toch heerlijk om tussendoor te lezen! Het is dan ook niet zo gek dat ik haar tweede bundel inmiddels ook heb gelezen.
Haar eerste bundel was precies zoals de kaft: zwart. De gedichten waren af en toe best zwaar van stof en waarschijnlijk ook in een zware periode opgeschreven. Daar merk je in haar tweede dichtbundel veel minder van. De kaft is wit en ook de gedichten zijn veel lichter van stof: over groei en liefde.
Het eerste boek van Rupi Kaur was dus misschien wat puurder en emotioneler, maar dit boek raakte me veel meer. Hoe ze van zichzelf gaat houden, haar liefdesverdriet, feminisme en het vinden van een nieuwe liefde. De onderwerpen zijn divers en passen mooi bij elkaar. Natuurlijk komt er verdriet en pijn voor, maar de positieve en negatieve gedachten van Rupi Kaur waren veel meer in balans.
Wat me ook opviel: de korte gedichten die zo herkenbaar zijn, wisselen zich af met lange gedichten van soms wel een paar pagina’s lang. Dit heb ik in haar eerste boek niet gezien en ik vond de afwisseling eigenlijk wel fijn.
Conclusie
Een heerlijke dichtbundel om naast je bed te leggen. De afwisseling tussen korte en lange gedichten met haar herkenbare kleine tekeningen zijn fijn om voor het slapen gaan te lezen. Natuurlijk raakte niet alle gedichten me, maar ik had wel veel meer binding met dit boek dan met haar eerste dichtbundel. Een aanrader om te hebben of om weg te geven!
